Wyniki takie nie dziwią części specjalistów. Ich zdaniem ESP jest jedną z naturalnych, wrodzonych zdolności człowieka, która zanika w miarę postępu technologicznego. Przyczyną może, być fakt, że nowoczesne techniki komunikacji wyeliminowały potrzebę uciekania się do telepatii. Badacze tak radykalni w poglądach jak biolog Rupert Sheldrake posuwają się nieco dalej. Sheldrake uważa, że wskazówek pomocnych w wyjaśnieniu postrzegania pozazmysłowego u ludzi mogą dostarczać badania nad instynktownymi zdolnościami zwierząt, takimi jak umiejętność odnajdywania domu u gołębi lub wyczucie kierunku, właściwe zwierzętom migrującym. Istnieje również teoria, która mówi, że ludzkie postrzeganie pozazmysłowe to pozostałość instynktu przeżycia: parapsychiczny odpowiednik adrenaliny, uwalnianej do żył w całym ciele w chwili zagrożenia. Przykładem zjawiska ESP wywołanego sytuacją zagrożenia jest historia Gladys Wright, położnej z hrabstwa Norfolk w Wielkiej Brytanii. Była wtedy wyjątkowo mroźna zima, więc pani Wright szczególnie troskliwie opiekowała się pacjentkami, nie chcąc, aby któraś z nich ucierpiała wskutek pogody. 15 grudnia obfite opady śniegu uszkodziły lokalne linie telefoniczne. Ponieważ jednak żadna z ciężarnych matek nie oczekiwała rozwiązania w ciągu najbliższego tygodnia, awaria nie zaniepokoiła położnej. Jednak tego samego popołudnia Gladys Wright poczuła nagle, że potrzebuje jej jedna z pacjentek Joyce Goodwin. Odczucie wciąż przybierało na sile, aż w końcu po północy zdecydowała się wyruszyć poprzez zaspy, aby sprawdzić stan pani Goodwin, gdy wreszcie przebrnęła sześciokilometrową trasę, ujrzała dom zalany światłem. Pani Goodwin właśnie rodziła. Nad ranem z pomocą Gladys, dziecko szczęśliwie przyszło na świat.