We wszystkich ludach na świecie bez wyjątków co pewien czas rodzą się mężczyźni bądź kobiety, radykalnie odbiegający od normy w kategoriach wielkości. Niektórzy ogromnie przewyższają średnią wysokość - takich zwiemy olbrzymami - a inni, znacznie poniżej średniej, to karły. Kontrast może być oszałamiający. Najwyższy człowiek, jaki kiedykolwiek żył, był równy wysokością pięciu najniższym, ustawionym jeden na drugim. Szybkość pionowego wzrostu człowieka nie zmienia się znacząco w różnych rasach i narodach. Zwykle typowy reprezentant naszego gatunku ma tuż po urodzeniu około 50 centymetrów, w wieku pięciu lat około 90 centymetrów i trochę ponad 150 centymetrów w wieku 15 lat. Maksymalna wysokość ciała osiągana jest w wieku dwudziestu, dwudziestu pięciu lat. Średni wzrost człowieka jest obecnie o kilka (3-5) centymetrów wyższy niż na początku naszego wieku, a to z powodu zwiększonej higieny, lepszego odżywiania i warunków życia. Niezależnie od wzrostu średniej wysokości ciała proporcja olbrzymów i karłów w stosunku do normalnych ludzi pozostaje niezmienna przez wieki. Olbrzymy i karły zawsze wzbudzały ogromną ciekawość, inspirując niezliczone mity i legendy. W jakiejkolwiek cywilizacji czy okresie nie przestawali zadziwiać swych współczesnych i rozbudzać wyobraźni. Bogaci i możni lubili otaczać się nimi, podczas gdy pospolita hałastra zbierała się stadami, by gapić się na nich i dziwować na targach, w cyrkach i pokazach osobliwości. Zarówno karły, jak i giganci królowali początkowo w mitach i legendach, zanim stali się wreszcie postaciami historycznymi. Obecnie zajęła się nimi nauka. Dawniej ich czyny były tematem poematów epickich i kronik. Teraz niegdysiejszych bohaterów bada się w szpitalach i laboratoriach. Mimo wszystko jednak, mimo odrzucenia ich na peryferie społeczeństwa, setki tysięcy olbrzymów i karłów, rozprzestrzenionych po całym globie, nadal wywołują u współczesnych dziwną mieszankę awersji i fascynacji.